Άλλη μια νύχτα ξάσπρισε
το γκρίζο σου κεφάλι
θολώσανε τα μάτια σου
της νοσταλγίας οι σκέψεις
Ξανάκουσες το βήμα της
σα να ‘ρχονταν και πάλι
οι μνήμες σκόρπιες γύρω σου
ποιά να πρωτομαζέψεις
Άλλη μια σπίθα φώτισε
τη μαύρη σου καρδιά
έσκυψες και προσκύνησες
τα χνάρια της στο χώμα
Αιώνας θαρρείς πέρασε
από κείνη τη βραδιά
μα ολόκληρή σου η ύπαρξη
τηνε ζητά ακόμα
Χάθηκε, δεν το πίστεψες
ούτε θα το πιστέψεις
Πάλλεται η κρύα κάμαρη
από τη θύμηση της
Γελά και παίζει πλάι σου
Σ’ απεγνωσμένες σκέψεις
σε σέρνει η λύπη σου μακριά
και χάνεσαι μαζί της
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου