Πήρα της θάλασσας τ’ αλάτι
και του βράχου το σταχτί
κι’ από πηλό, ανθρωπάκι έφτιαξα
που έμοιαζε σε σένα
Με δίκοπο το κάρφωνα, μια νύχτα μαγική
μπρος σε φωτιά που έκαιγε
και άχνιζε τ’ ακέφαλου
του κόκορα το αίμα
Του χάρου το δρεπάνι εγώ ακόνισα
κι’ επάνω σου το γύρισα
μαύρη φοβέρα
Όπως εγώ τ’ όριζα, έτσι πέθανες
λησμονημένη όπως τ’ άρμενα
από καιρό σε ξέρα
πνιγμένη από ναυάγιο σ’ ισπανική γαλέρα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου