Τ’ αστέρι που συνήθισες
ψηλά να το κοιτάζεις
μέσα σε σύννεφα καπνού
αύριο θα χαθεί
Βαθιά μαχαίρι βύθισες
στο κόκαλο και στάζεις
σταλιά-σταλιά τον πόνο σου
σε πέλαγο βαθύ
Σαράντα τόσα κύματα
σε πέρασαν κι’ ακόμα
αργά ακούς τα βήματα
να φεύγουνε μακριά
Μονάχα η γεύση του καπνού
σου έμεινε στο στόμα
σου θύμισε πως πέρασες
μια δύσκολη βραδιά
Μάζεψες τα κομμάτια σου
γυρεύοντας τη λήθη
και έτρεψες το βλέμμα σου
σε άτακτη φυγή
Η ελπίδα για καλύτερο
δε δείχνει να σε πείθει
κι όλο κλωτσάς το μέλλον σου
στην ανοιχτή πληγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου